Tongariro National Park
< Rotorua | Hong Kong en Nieuw-Zeeland | Taupo >
Het is een dik uur rijden naar nationaal park Tongariro. Maar het is de tijd van bloeiende brem en die is overal volop te vinden. We reden dus kilometers door een gele erehaag, wie daar niet vrolijk van wordt….
Er is daar een hele mooie wandeltocht, die leidt langs kratermeren en een actieve vulkaan. Maar 20 kilometer lopen, ondertussen 800 meter stijgen en steile afdalingen in rul zand en over keien is iets teveel van het goede voor mij en anders wel voor mijn linkerknie. Zeker bij slecht weer. Waar wij liepen was het weer prima, maar we zagen dat het bij de vulkaan mistig werd in de middag. Elk jaar worden de meeste reddingsacties in Nieuw-Zeeland uitgevoerd op die tocht. Gelukkig zijn er meer wandeltochten dus liepen we die naar de Taranaki-waterval via diverse landschappen. Ook fijn, er is halverwege in de buurt van de waterval een toiletgebouwtje. In een hokje staat een toiletpot boven een gat in de grond. Aan toiletpapier en water doen ze niet dus is het een kwestie van met toenemende opluchting erboven hangen en je ding doen.
Op de route komen we relatief veel Nederlanders tegen. Je kunt merken dat we dichterbij de spectaculairdere natuur komen.
Na tweeëneenhalf uur zijn we terug bij het visitor centre en bekijken alle info over de vulkaan. Elke 20-30 jaar breekt hij wel een keertje uit en de laatste keer is nou al 30 jaar geleden.
Op de weg terug stoppen we voor een tweede tochtje naar een kleinere waterval voordat we in onze standplaats Taupo bij de Thai iets afhalen. Of iets…. morgen eten we denk ik weer Thais. Och, eigenlijk ook niet verkeerd toch?