Wellington
< Napier | Hong Kong en Nieuw-Zeeland | Anakiwa >
Woensdag zitten we lange tijd in de auto naar Wellington. Qua kilometers valt het wel mee, maar harder dan 100 km per uur haal je zelden doordat de wegen door dorpjes gaan of door heuvelachtig gebied met veel bochten.
In Wellington hebben we een hotel midden in het stadscentrum. Het gebouw is uit 1938 met authentieke elementen. En een kerstboom bij de receptie.
Alle hotels, motels of kamers bij mensen thuis hebben ook een eigen keuken. Koken kun je de helft van de tijd, maar altijd is er een magnetron, servies en bestek. Verder is er altijd een koelkast met melk voor de thee plus een vriesgedeelte, een broodrooster en een waterkoker met zakjes koffie, thee en cacao. Vandaag hebben we ook een eigen vaatwasser, wasmachine en -droger, maar dat is uitzonderlijk.
Aan het einde van de middag lopen we de stad in. Wellington is leuk: gevarieerd winkelaanbod met volop koffie- en eettentjes. Oude gebouwen en hoogbouw wisselen elkaar af. Zie de foto met het Pippi Langkous-huis onder een groot rond gebouw. Het ronde gebouw met de vlag van Nieuw-Zeeland in top is de beehive (bijenkorf) en maakt deel uit van de parlementsgebouwen. Bij een winkel vragen we iemand om adressen van leuke tentjes. Hij noemt er twee. Die avond gaan we de stad in en drinken een biertje bij Fortune Favours. Die brouwen zelf, er staan een paar brouwketels in de zaak, en hebben minstens 15 bieren op de tap. Zou iets voor Chiel zijn.
Donderdag gaan we met de cable car naar boven en lopen via de botanische tuinen terug. Via een oud kerkhof met veel bomen en oude zerken, altijd leuk, zonder ironie, komen we uit bij de kade. Die is breed en kilometers lang. In de lunchpauze lopen tientallen mensen er hard, waarschijnlijk kantoormensen, want dicht bij de parlementsgebouwen. En dus dicht bij de onvermijdelijke kantoren van KPMG, PWC en EY. We lunchen bij tip 2 van de winkelmedewerker: Beach Babylon. Zonder tip waren we zeker doorgelopen maar binnen is het oprecht een leuk zaakje in jaren 70-stijl. We eten lekker en als het buiten regent moeten we eigenlijk wel een worteltaart bestellen om de tijd te overbruggen, toch? Lekkerste ooit, hadden we bijna gemist.
's Avonds duiken we een Belgisch bruin café in met de naam Leuven dichtbij het hotel. Het is gezellig maar voor tienen loopt de zaak leeg, net als gisteren. Wellingtonners zijn niet bepaald kroegtijgers.