Franz Josef
< Cape Foulwind | Hong Kong en Nieuw-Zeeland | Haast >
Op vrijdag onderweg naar het plaatsje Frans Josef is het mistig. Erg jammer want de route langs de kust schijnt erg mooi te zijn. We zien wel rotspartijen voorbij het strand, maar zon geeft kleur en maakt alles mooier.
Bij de Pancake Rocks maken we wel een wandeling. De rotsen lijken uit laagjes opgebouwd, als van die dikke Amerikaanse pannenkoekjes die op elkaar geserveerd worden. Wind, regen en de oceaangolven lieten de zachtere laagjes verdwijnen, waardoor de rotsen hun karakteristieke uiterlijk kregen.
In Frans Josef checken we in bij het Glow Worms motel. Het is oud, maar schoon en met een eigen stijl. Heel relaxed ook. Popcorn kun je bij de receptie gratis maken en vanaf 18.00 uur staat er gratis soep klaar in de gezamenlijke keuken. Omdat er ook een paar hostelkamers zijn met meerdere bedden, gaan we ook voor de soep. Misschien spreken we dan ook wat langer met andere mensen. We komen in contact met een Spaanse jongen die een jaar aan het reizen is, een Duits meisje en een Nederlandse die, blijkt later, op de Olympische Spelen goud heeft behaald met roeien in de vrouwen vier zonder. Dat vinden we leuk want we hebben elke voorronde en finale van het roeien met Nederlanders wel gezien.
Op zaterdag gaan we al vroeg op pad om de Alex Knob trail te lopen. Er is veel zon beloofd, zodat de kans groot is dat we de gletsjer kunnen zien liggen. Maar de route is een tocht van acht uur en flink stijgend, op 1300 meter hoogte moeten we uitkomen. Voor Judith zijn de boomwortels en hoge tredes van rotsblokken op een gegeven moment een brug te ver. Peter loopt nog een half uurtje verder, maar mensen die terugkomen zeggen dat er nergens een gletsjer is te zien vanwege de wolken. Hij draait dus ook om. Op de terugweg komt Benthe Boonstra ons tegemoet, de roeikampioene. Na een dikke drie uur zijn we weer bij de auto.
's Middags lopen we nog in twee uur op en neer naar Callery Gorge, wat in ieder geval een mooi plaatje oplevert van ons tweeën op de wiebelbrug. Op die route komen we grappig genoeg de Spanjaard en de Duitse tegen.
En vanavond bij het eten kwamen Suzan en Freek langslopen. 500 kilometer gereden maar toch weer op dezelfde locatie.